قدیما فکر می کردم با هرکی روراست باشی می فهمه و اگه صد سال هم نبینیش وقتی باز بخوره به پستت اگه گوشتتم بخوره استخونتو نمیندازه دور
ولی اینا همش شر و وره
تو این دنیای وحشی باید وحشی باشی وگرنه شرافتتم میره زیر سئوال
پست چند تا قبل تر نوشته بودم عاشق شدم خواستم آدمای اطرافمو بشناسم که خب شناختم
عشقی در کار نیست
از مهر ۹۰ تا آخر عمرم دیگه به هیچ کس اجازه نمیدم که حسی برای من ایجاد کنه که دوستش داشته باشم
این دنیا اصلا نمی ارزه
اصلا
اصلا
اصلا
این جا هم تعطیله
نمی نویسم ولی میام حرفاتونو می خونم
به کسی سر نمی زنم جواب نمی دم ایمیل نمی زنم پاسخ نظر هم نمی دم
یه پست ویژه در آینده میذارم توی وبلاگ اونم نوشته ی سبکیه که درباره احساسات حقیقیمه
خداحافظ