۱۵

۴۰ روزه برنامه ریختم 

 خبر مرگ صدام برم شب آفتابی اما همه عالم دست به دست هم دادن که دیشب نتونم برم 

حالم از همه چی به هم می خوره  

تنهام بدون تنهایی 

دورم کلی آدمه بدون این که کسی بفهمه منو 

خسته شدم از بس همه گفتن شکر کن 

برای چیزایی که می خوام یه بند دارم التماس می کنم هیچی ام نمی گیرم بازم التماس 

همین جور این دور بی نتیجه ادامه داره 

چرا هیچ کس منو دوست نداره؟ حتا خدا!