روزنگاری های اپل لیدی
ما هیچ .....روزنگاری های اپل لیدی
ما هیچ .....173
گلوله کاموا زیر درخت نشسته بود.
مورچه کوچولو گریه کنان به او رسید.
کاموا گفت: « مورچه کوچولو چی شده، چرا گریه می کنی؟»
-راه خانه ام را گم کرده ام.
- نترس ، من کمکت می کنم.
از این ور برود!
جنگل پوشیده از علف های بلند بود.
موچه کوچولو ترسید.
راه خانه خیلی خیلی دور بود.
به کاموا نگاه کرد.
کاموا باز هم دلش سوخت.
به مورچه کوچولو گفت:« با من بیا!»
اما کاموا ایستاد.
به مورچه های دیگری فکر کرد که راه را گم می کنند.
برگشت.
مورچه کوچولو تعجب کرد.
کاموا دُم ِ خودش را به درخت بست و درحالی که از هم باز می شد با مورچه
کوچولو به
راه افتاد.
کاموا راه می رفت و باز می شد.
راه می رفت و باز می شد
مورچه کوچولو گفت: « وای ! داری کوچک می شوی!»
کاموا همراه مورچه به خانه مورچه ها رسید.
مورچه کوچولو گفـت: « چقدر کوچک شده ای ! از من هم کوچکتر! ممنونم که مرا
به
خانه رساندی.»
مورچه به راهی که آمده بود نگاه کرد؛
مورچه های زیادی شاد و خوشحال از کنار خط کاموا به خانه بر می گشتند.
همه مورچه ها بیرون آمده بودند.
و به کاموا نگاه می کردند که جاده ای شده بود میان راه خانه تا جنگل !
مورچه کوچولو به جاده نگاه کرد و با خوشحالی گفت: « وای کاموا! نگاه کن چه
جاده ی
درازی!»
و بعد با نگرانی گـفت: « کاموا! کاموا
توکجایی؟
کجا رفتی؟»
و صدای کاموا را شنید:
« من همین جا هستم ؛ پیش خودت؛
نگاه کن ! حالا من جاده ام، جاده ی مورچه ها؛ تا دیگر راه را گم نکنند....»
172
دماغم از بغض داره میترکه
دوست دارم گریه کنم یعنی چند روزه که میدونم باید گریه کنم
اما تو بیداری خودمو نگه داشتم چون من حق ندارم هیچ حقی
حتا برای دوس داشتن آدما
دیشب تو خواب اونقدر گریه کردم که صبح چشمام باز نمی شد
صبح با صدای هق هق خودم از خواب بیدار شدم
هنوز احمقم
هیچ پسری ارزش این همه غصه رو نداره حتا اگه شوهرت باشه
مردا همشون ...ن کوچیک بزرگم نداره هیچ وقت برای لحظه هایی که کنارشون بودی ارزشی قائل نیستن
شاید من خیلی احمقم
لابد
حتما ...
وقتی همیشه وسط روابط عاطفیت دزدی پیش میاد یعنی به طرفت زیادی اعتماد داری و این یعنی من گاوم !
نامرررررررررررررررددددددددددددد
یکی انگار توی سینم گل یاس داره میکاره
تو این سرمای تنهایی نمیشه حفظ ظاهر کرد ...
171
وقتی هیچ مخاطبی نداری چرا بنویسی؟
برای تخلیه روانی؟
برای یه جور خاله زنک بازی اینترنتی؟
زندگی به اندازه کافی گند هست
حالا این وسط یکی هم پیدا بشه بیاد انگشت بکنه وسط گندای زندگی تو
ملاقه برداره شله قلمکار تند تورو هم بزنه که بوش خودتم خفه کنه
بعدم با ساطور هر چی گوشت ته مونده ی خوشبختی مونده بکنه استخوونای بدبختیتو لخم لخم بده دستت کلی هم شعار بده نهههههههههههههه من دست به هیچی نزدم!
ادعاشم بشه!
اینقدر از دنیا بدم میاد که نگو
دوس دارم با کتابام برم تو کپسول
هم لاغر میشم دیگه تیکه و کنایه و غرغر نمی شنوم
هم کم کم میمیرم
هم غصه ی تنهاییامو دیگه نمی خورم
دست هیچ کس هیچ کسم بهم نمیرسه